استراتژی Long Strangle چیست؟ راهنمای جامع و ساده

استراتژی Long Strangle یک استراتژی محبوب در بازار اختیار معامله (Options) است که شامل خرید همزمان یک قرارداد اختیار خرید (Call Option) و یک قرارداد اختیار فروش (Put Option) با قیمت‌های اعمال (Strike Prices) متفاوت و تاریخ سررسید یکسان است. این استراتژی برای معامله‌گرانی طراحی شده که انتظار دارند قیمت سهام به‌طور قابل توجهی حرکت کند (چه صعودی و چه نزولی)، اما جهت حرکت مشخص نیست. Long Strangle یک استراتژی با سود نامحدود در جهت صعودی و ریسک محدود به پرمیوم پرداختی است که از افزایش نوسانات قیمت سود می‌برد. در مقایسه با Long Straddle، این استراتژی هزینه کمتری دارد، اما به حرکت قیمتی بزرگ‌تری برای سودآوری نیاز دارد.

بازار هدف استراتژی Long Strangle

استراتژی Long Strangle برای شرایط زیر مناسب است:

• بازار با نوسانات بالا یا رویدادهای قریب‌الوقوع: وقتی معامله‌گر انتظار دارد قیمت سهام به دلیل رویدادهایی مانند گزارش مالی، اخبار اقتصادی، تغییرات بازار یا اعلام سیاست‌های جدید به‌طور قابل توجهی حرکت کند، اما جهت حرکت (صعودی یا نزولی) مشخص نیست.
• معامله‌گران با تجربه متوسط: این استراتژی به دلیل سادگی نسبی و نیاز به تحلیل نوسانات، برای معامله‌گرانی که با مفاهیم پایه اختیار معامله آشنا هستند، مناسب است.
• بازارهای با نقدینگی بالا: در بورس ایران، این استراتژی برای سهام شرکت‌های بزرگ با حجم معاملات بالا (مثل سهام بانکی، پتروشیمی یا فلزی) که قراردادهای اختیار معامله فعال دارند، بهتر اجرا می‌شود.
• معامله‌گرانی که به دنبال سود از حرکت‌های بزرگ هستند: کسانی که می‌خواهند با هزینه کمتر نسبت به Long Straddle از حرکت‌های قیمتی قابل توجه در هر دو جهت سود ببرند، از این استراتژی استقبال می‌کنند.

این استراتژی در بازارهای خنثی با نوسانات کم توصیه نمی‌شود، زیرا عدم حرکت قیمتی کافی می‌تواند منجر به از دست رفتن پرمیوم پرداختی شود.

روش اجرا استراتژی Long Strangle

استراتژی Long Strangle شامل خرید دو قرارداد اختیار معامله با قیمت‌های اعمال متفاوت و تاریخ سررسید یکسان است. ساختار به‌صورت زیر است:

1. خرید یک قرارداد اختیار فروش (Buy Put): با قیمت اعمال پایین‌تر (معمولاً Out-of-the-Money یا OTM، یعنی کمتر از قیمت فعلی سهام).
2. خرید یک قرارداد اختیار خرید (Buy Call): با قیمت اعمال بالاتر (معمولاً OTM، یعنی بیشتر از قیمت فعلی سهام).

هر قرارداد باید:

• روی یک دارایی پایه (مثل سهام یک شرکت) باشد.
• تاریخ سررسید یکسانی داشته باشد.
• تعداد سهام تحت پوشش یکسان باشد (مثلاً ۱۰۰ سهم برای هر قرارداد).
• قیمت‌های اعمال به‌گونه‌ای انتخاب شوند که هر دو قرارداد OTM باشند، یعنی Put با قیمت اعمال کمتر و Call با قیمت اعمال بیشتر از قیمت فعلی سهام.

مراحل اجرا:

1. تحلیل بازار: مطمئن شوید که سهام احتمالاً به دلیل رویدادهای قریب‌الوقوع (مثل گزارش مالی یا اخبار) حرکت قیمتی قابل توجهی خواهد داشت، اما جهت آن مشخص نیست. از تحلیل تکنیکال (مثل شکست سطوح حمایت و مقاومت) یا بنیادی برای شناسایی پتانسیل نوسان استفاده کنید.
2. انتخاب سهام و قراردادها:
   • سهام: سهامی با نقدینگی بالا و قراردادهای اختیار معامله فعال انتخاب کنید.
   • قرارداد Put: با قیمت اعمال پایین‌تر از قیمت فعلی سهام (OTM).
   • قرارداد Call: با قیمت اعمال بالاتر از قیمت فعلی سهام (OTM).
3. اجرای معامله:
   • یک قرارداد Put OTM بخرید (پرداخت پرمیوم).
   • یک قرارداد Call OTM بخرید (پرداخت پرمیوم).
4. مدیریت معامله: موقعیت را تا سررسید یا بسته شدن زودهنگام (در صورت سود یا کاهش احتمال حرکت قیمتی) نظارت کنید. قراردادها معمولاً در سررسید اعمال می‌شوند، اما در صورت سود می‌توانید زودتر بفروشید.

مثال ساده:

فرض کنید سهام شرکت X با قیمت فعلی ۱۰۰۰ تومان معامله می‌شود و شما انتظار دارید قیمت به دلیل گزارش مالی آتی به‌طور قابل توجهی حرکت کند (صعودی یا نزولی). بنابراین:

• خرید یک قرارداد Put با قیمت اعمال ۹۵۰ تومان (OTM) به قیمت ۳۰ تومان (هزینه = ۳۰ × ۱۰۰ = ۳۰۰۰ تومان).
• خرید یک قرارداد Call با قیمت اعمال ۱۰۵۰ تومان (OTM) به قیمت ۳۰ تومان (هزینه = ۳۰ × ۱۰۰ = ۳۰۰۰ تومان).
• کل هزینه اولیه (پرمیوم خالص) = ۳۰۰۰ + ۳۰۰۰ = ۶۰۰۰ تومان.

منطق معامله‌گر از انجام Long Strangle

معامله‌گر با اجرای این استراتژی به دلایل زیر وارد معامله می‌شود:

• دیدگاه حرکت قیمتی قابل توجه: معامله‌گر معتقد است که قیمت سهام تا سررسید حرکت بزرگی خواهد داشت (چه صعودی و چه نزولی)، اما جهت آن مشخص نیست. این استراتژی از هر دو سناریو سود می‌برد.
• سود نامحدود در جهت صعودی: قرارداد Call امکان سود نامحدود در صورت افزایش شدید قیمت را فراهم می‌کند.
• سود قابل توجه در جهت نزولی: قرارداد Put امکان سود در صورت کاهش شدید قیمت را فراهم می‌کند (محدود به صفر شدن قیمت سهام).
• هزینه کمتر نسبت به Long Straddle: خرید قراردادهای OTM (به‌جای ATM در Long Straddle) پرمیوم کمتری نیاز دارد، که هزینه اولیه را کاهش می‌دهد.
• بهره‌مندی از افزایش نوسانات: افزایش نوسانات ضمنی (Implied Volatility) ارزش قراردادهای Put و Call را بالا می‌برد، که به سود معامله‌گر است.

این استراتژی به معامله‌گر امکان می‌دهد با هزینه کمتر نسبت به Long Straddle از حرکت‌های قیمتی بزرگ سود ببرد، اما به حرکت قیمتی بزرگ‌تری برای سودآوری نیاز دارد.

روش محاسبه بیشینه سود

بیشینه سود در استراتژی Long Strangle به شرح زیر است:

• در جهت صعودی: نامحدود، زیرا قیمت سهام می‌تواند به‌طور تئوریک به هر میزان افزایش یابد، و Call ارزش بیشتری پیدا می‌کند.
• در جهت نزولی: محدود به سود ناشی از Put منهای پرمیوم خالص پرداختی.

بیشینه سود صعودی = (قیمت سهام در سررسید – قیمت اعمال Call – پرمیوم خالص) × تعداد سهام

بیشینه سود نزولی = (قیمت اعمال Put – قیمت سهام در سررسید – پرمیوم خالص) × تعداد سهام

مثال:

• قیمت اعمال Put = 950 تومان.
• قیمت اعمال Call = 1050 تومان.
• پرمیوم خالص = ۶۰ تومان (۳۰ تومان Put + 30 تومان Call).
• فرض کنید قیمت سهام به ۱۲۰۰ تومان افزایش یابد (صعودی):
  • سود Call = (1200 – 1050 – 60) × ۱۰۰ = (۱۵۰ – ۶۰) × ۱۰۰ = ۹۰۰۰ تومان.
  • Put بی‌ارزش می‌شود.
  • سود کل = ۹۰۰۰ تومان.
• فرض کنید قیمت سهام به ۸۰۰ تومان کاهش یابد (نزولی):
  • سود Put = (950 – 800 – 60) × ۱۰۰ = (۱۵۰ – ۶۰) × ۱۰۰ = ۹۰۰۰ تومان.
  • Call بی‌ارزش می‌شود.
  • سود کل = ۹۰۰۰ تومان.

در جهت صعودی، سود با افزایش بیشتر قیمت سهام نامحدود است. در جهت نزولی، سود به کاهش قیمت تا صفر محدود است.

روش محاسبه بیشینه زیان

بیشینه زیان در استراتژی Long Strangle محدود است و برابر با پرمیوم خالص پرداختی است. این زیان زمانی رخ می‌دهد که قیمت سهام در سررسید بین قیمت‌های اعمال Put و Call (950 تا ۱۰۵۰ تومان) باشد، زیرا هر دو قرارداد بی‌ارزش می‌شوند.

بیشینه زیان = (پرمیوم Put + پرمیوم Call) × تعداد سهام

مثال:

• پرمیوم Put = 30 تومان.
• پرمیوم Call = 30 تومان.
• بیشینه زیان = (۳۰ + ۳۰) × ۱۰۰ = ۶۰۰۰ تومان.

این زیان زمانی رخ می‌دهد که قیمت سهام در سررسید بین ۹۵۰ و ۱۰۵۰ تومان باشد، زیرا هر دو قرارداد Put و Call بی‌ارزش منقضی می‌شوند.

نقاط سربه‌سر (Break-Even Points)

استراتژی Long Strangle دارای دو نقطه سربه‌سر است که به‌صورت زیر محاسبه می‌شوند:

1. نقطه سربه‌سر پایینی:
   نقطه سربه‌سر پایین = قیمت اعمال Put – پرمیوم خالص
2. نقطه سربه‌سر بالایی:
   نقطه سربه‌سر بالا = قیمت اعمال Call + پرمیوم خالص

مثال:

• قیمت اعمال Put = 950 تومان.
• قیمت اعمال Call = 1050 تومان.
• پرمیوم خالص = ۶۰ تومان.
• نقطه سربه‌سر پایین = ۹۵۰ – ۶۰ = ۸۹۰ تومان.
• نقطه سربه‌سر بالا = ۱۰۵۰ + ۶۰ = ۱۱۱۰ تومان.

اگر قیمت سهام در سررسید کمتر از ۸۹۰ تومان یا بیشتر از ۱۱۱۰ تومان باشد، معامله‌گر سود کسب می‌کند. در محدوده بین ۸۹۰ تا ۱۱۱۰ تومان، معامله منجر به زیان می‌شود (تا سقف بیشینه زیان).

مزایا و معایب استراتژی Long Strangle

مزایا:

• سود نامحدود در جهت صعودی: قرارداد Call امکان سود نامحدود در افزایش قیمت را فراهم می‌کند.
• ریسک محدود: زیان حداکثر به پرمیوم پرداختی محدود است.
• هزینه کمتر نسبت به Long Straddle: خرید قراردادهای OTM پرمیوم کمتری نسبت به قراردادهای ATM نیاز دارد.
• بهره‌مندی از حرکت‌های بزرگ: مناسب برای بازارهایی با نوسانات بالا یا رویدادهای قریب‌الوقوع.
• افزایش نوسانات ضمنی: افزایش Implied Volatility ارزش Put و Call را بالا می‌برد.

معایب:

• نیاز به حرکت قیمتی بزرگ: برای سودآوری، قیمت سهام باید به‌طور قابل توجهی از نقاط سربه‌سر عبور کند، که احتمال آن کمتر از Long Straddle است.
• ریسک کاهش ارزش زمانی: قراردادهای Put و Call با نزدیک شدن به سررسید ارزش زمانی خود را از دست می‌دهند (Theta Decay)، که می‌تواند سود را کاهش دهد.
• هزینه اولیه: اگرچه کمتر از Long Straddle است، پرمیوم پرداختی همچنان قابل توجه است.
• نیاز به پیش‌بینی دقیق نوسانات: موفقیت به پیش‌بینی صحیح حرکت قیمتی بزرگ وابسته است.
• پیچیدگی نسبی: برای معامله‌گران مبتدی ممکن است درک و مدیریت آن چالش‌برانگیز باشد.

نکات کلیدی برای معامله‌گران در ایران

• نقدینگی بازار: اطمینان حاصل کنید که سهام و قراردادهای اختیار معامله نقدینگی کافی دارند تا اجرای استراتژی بدون مشکل انجام شود.
• هزینه‌های معاملاتی: خرید Put و Call شامل کارمزد است. این هزینه‌ها را در محاسبات خود لحاظ کنید.
• سبک اروپایی: قراردادهای اختیار معامله در ایران معمولاً به سبک اروپایی هستند، یعنی فقط در سررسید قابل اعمال‌اند، که می‌تواند ریسک تخصیص زودهنگام را کاهش دهد.
• مدیریت ریسک: از ابزارهای مدیریت ریسک مانند نظارت فعال بر بازار و بستن زودهنگام موقعیت در صورت کاهش احتمال حرکت قیمتی استفاده کنید.
• شبیه‌سازی: قبل از اجرا، استراتژی را در حساب دمو یا با ابزارهای تحلیلی مانند OptionVue یا Thinkorswim تست کنید.
• توجه به نوسانات ضمنی: افزایش نوسانات ضمنی (Implied Volatility) به سود استراتژی کمک می‌کند، اما کاهش آن می‌تواند ارزش قراردادها را کاهش دهد. این استراتژی در شرایط نوسانات بالا بهتر عمل می‌کند.

جمع‌بندی

استراتژی Long Strangle یک روش مناسب برای معامله‌گرانی است که انتظار حرکت قیمتی قابل توجه در سهام را دارند، اما جهت آن را نمی‌دانند. این استراتژی با خرید قراردادهای Put و Call با قیمت‌های اعمال متفاوت، سود نامحدود در جهت صعودی و ریسک محدود ارائه می‌دهد و نسبت به Long Straddle هزینه کمتری دارد، اما به حرکت قیمتی بزرگ‌تری نیاز دارد. با درک بازار هدف، روش اجرا، منطق معامله، و محاسبات سود، زیان و نقاط سربه‌سر، می‌توانید این استراتژی را با احتیاط در بازار ایران پیاده کنید. برای اطلاعات بیشتر، به منابع معتبر مانند Fidelity یا Option Strategies Insider مراجعه کنید.

بیش از ۸۰ استراتژی با مثال از نماد های واقعی بازار در دوره نجوا آمده است